نحوه عملکرد سپتیک تانک

سپتیک تانک

مخزن سپتیک یک محفظه ضد آب ساخته شده از بتن، فایبرگلاس یا پلی اتیلن است که از طریق آن پساب داخلی ساختمان (فاضلاب) برای تصفیه اولیه جریان می یابد. فرایندهای بی هوازی در داخل سپتیک تانک ها، حل و فصل مواد جامد و ارگانیک را کاهش می دهند، به همین دلیل تنها قادر به تصفیه حدود 50 درصد از پساب را میباشد. سپتیک تانک ها می توانند در مناطقی که به سیستم فاضلاب متصل نیستند، مانند مناطق روستایی استفاده شوند. با این حال، آلودگی آب های زیرزمینی ممکن است رخ دهد و می تواند یک مشکل باشد.

اصطلاح “سپتیک” به محیط باکتری بی هوازی اطلاق می شود که در مخزن تولید می شود و باعث تخریب یا تخمیر زباله های تخلیه شده در مخزن می شود. مخازن سپتیک را می توان با سایر واحدهای تصفیه فاضلاب خانگی مانند فیلترهای بیوفیلتر یا سیستم های هوازی که شامل هوادهی مصنوعی مجاز است، متصل کرد.

میزان انباشت لجن سریع تر از میزان تجزیه است. بنابراین، لجن انباشت  باید به صورت دوره ای برداشته شود که معمولا با یک کامیون خلاء انجام می شود.

مخزن سپتیک از یک ورودی و از یک خروجی تشکیل شده میباشد در ضمن شامل یک ونت برای تخلیه گازهای تولید شده از فعالیت های بی هوازی میباشد. معمولا تمام اتصالات لوله های داخلی سپتیک تانک به صورت T شکل میباشند، که مایع داخل سپتیک را از یک اتاق به اتاق دیگر منتقل میکند. امروزه طراحی مخزن سپتیک تانک معمولا شامل دو اتاق است.

فاضلاب به اتاق اول تانک وارد می شود، به این ترتیب جامدات می توانند ته نشین شوند. جامدات ته نشین شده با توجه به فعالیت های باکتری های بی هوازی تجزیه شده و کم میشوند، چربی ها نیز با توجه به وزن مخصوص کم آنها نسبت به آب موجود در مخزن روی آب شناور مانده و نمیتوانند به اتاقک دوم وارد شوند.

سپتیک تانک پلی اتیلن بایستی در عمق 1 الی 1.5 متری از سطح خاک تا تاج سپتیک تانک دفن گردد تا اولا عمق یخبندان رعایت گردد و همچنین باکتری های بی هوازی در مجاورت سرما قرار نگیرند، ثانیا تبادل گرمایی با خارج از سپتیک تانک پلی اتیلن صورت نگرفته تا همواره دمای داخلی سپتیک تانک یکسان مانده و باکتری های بی هوازی به صورت یکنواخت عمل تصفیه را داخل سپتیک تانک انجام دهند.