هدف از تصفیه فاضلاب، جداسازی موادی از آن است که آن را برای مصارف بعدی قابل استفاده نماید و یا رهاسازی آن به منابع آب و یا محیط زیست صدمه ای وارد نسازد. موادی که باید از فاضلاب جدا شوند شامل مواد معلق و شناور، مواد کلوئیدی و مواد محلول می باشد. برای جداسازی این مواد از عملیات فیزیکی، فرآیند های شیمیایی و فرآیندهای زیستی استفاده میشود.
معمولا عملیات فیزیکی برای جداسازی مواد شناور و معلق و عملیات شیمیایی و زیستی برای جداسازی مواد کلوئیدی و محلول بکار گرفته می شوند. فاضلابها را به دو نوع فاضلاب شهری و فاضلاب صنعتی تقسیم می کنند.
منظور از فاضلاب شهری( که بعضاٌ فاضلاب خانگی و یا فاضلاب انسانی نیز گفته می شود) کلیه پسابهایی است که در اثر فعالیت افراد در یک مجتمع مسکونی و یا در کاربرد وسیع تر در یک شهر بوجود می آید. در یک فاضلاب شهری علاوه بر فاضلاب واحدهای مسکونیف فاضلاب واحدهای مسکونی، فاضلاب واحدهای اداری، تجاری، بیمارستانی و واحدهای کوچک صنعتی(بویژه صنایع غذایی) نیز وارد می شود. چنین فاضلابی در نقاط مختلف دنیا دارای ترکیب نسبتا مشخص بوده و عملیات تصفیه مربوط به آن نیز تقریبا مشابه است.
فرآیندها و عملیات تصفیه فاضلاب را به چهار مرحله تصفیه فیزیکی (تصفیه اولیه)،تصفیه شیمیایی، تصفیه زیستی(تصفیه ثانویه) و تصفیه تکمیلی تقسیم بندی می کنند. در تصفیه اولیه بیشتر با روشهای فیزیکی مواد همراه با فاضلاب از آن جدا میگردد. تصفیه شیمیایی در تصفیه فاضلاب به معنای افزودن مواد شیمیایی برای تغییر حالت فیزیکی مواد جامد محلول یا معلق و تسهیل جداسازی آنها از طریق تشکیل رسوب می باشد. در تصفیه شیمیایی از مواد منعقد کننده نظیر آلوم، املاح آهن و برخی پلی الکترولیتها استفاده می شود. از معایب ای روش می توان به زیاد بودن حجم لجن تولیدی و گران بودن مواد شیمیایی اشاره کرد.به همین جهت در تصفیه فاضلاب شهری کمتر از این روش استفاده میشود. در تصفیه خانه هایی که تصفیه فیزیکی جوابگوی ضوابط تعیین شده برای برای خروجی نباشد، لازم است که علاوه بر تصفیه فیزیکی از تصفیه زیستی نیز برای رسیدن به استانداردهای تخلیه پساب استفاده شود.
