استفاده مجدد از فاضلاب در کشاورزی امری مقرون به صرفه و در جهت استفاده از فاضلاب شهری برای مصارف آبیاری و کشت کاملا هم راستا با محیط زیست است. استفاده مجدد از فاضلاب در یک دیدگاه کلی:
- منابع جدید آب، مواد غذایی و مواد آلی را برای خاک بوجود خواهد آورد.
- سبب بهبود وضعیت زیست محیطی با حذف یا کاهش تخلیه فاضلاب به آب های سطحی می گردد.
- سبب حفظ منابع آب سالم می گردد.
- باعث می گردد بازده اقتصادی، سرمایه گذاری ها را در دفع فاضلاب و آبیاری خصوصا مناطق نزدیک شهر ها و شهرک ها که دارای سیستم جمع آوری فاضلاب هستند، بالاتر رود.
فاضلاب اغلب به 5 دلیل یک منبع آب به شمار نرفته است:
کمبود اطلاعات درباره فواید آن، ترس از تهدیدهای بهداشتی محتمل آن، مسائل فرهنگی، فقدان روشی جهت آنالیز اقتصادی پروژه های استفاده مجدد از فاضلاب به صورت مبسوط و تجربه های منفی که در آن فاضلاب جهت مناطقی مورد استفاده مجدد قرار گرفته است، که شرایط در آن کنترل نشده و طراحی ها با نقص های بسیار همراه بوده است.
استفاده از فاضلاب انسانی برای کشاورزی در طول سالیان دراز یک روش معمول و عمومی بوده است. کود انسانی نیمه خشک (مدفوع و ادرار انسان) از زمان های دیرین در چین و سایر کشورهای آسیایی به منظور حاصلخیز کردن مزارع استفاده می شد و این کار هنوز نیز در همین کشور ها ادامه دارد.
پیش از قرن 16میلادی در آلمان و همچنین در طول قرن 17 در انگلیس یکی از روش های دفع فاضلاب شهری، استفاده از آن در مزارع و آبیاری محصولات است. گسترش سریع شبکه های جمع آوری فاضلاب در نیمه دوم صده 18ف مزارع فوق الذکر به عنوان یک روش عمومی عمومی جهت دفع و تصفیه فاضلاب در امریکای شمالی و اروپا، استرالیا معمول گردید. این روش دفع فاضلاب در بسیاری از موارد ادامه دار نبود اما در مکزیکوسیتی و ملبورن، ادامه یافت و امروزه به صورت پایدار و مناسبی درآمده است.
مزارع دفع فاضلاب تا قرن 20ف بسیار عمومی و همه گیر شده بود. اما در قرن بیستم، توسعه شهرها، نیازمند زمین بود و این مساله سبب می شد که نتوان از مزارع بزر و وسیع صرفا به منظور دفع فاضلاب استفاده نمود.
همزمان و متقارن با این توسعه و هم راستا با گسترش روش های جدید کشاورزی و استفاده رو به رشد از کودهای شیمیایی و نیز گسترش استفاده از روش های شیمیایی، مکانیکی و بیولوژیکی در تصفیه فاضلاب، استفاده از روش های منسوخ و سنتی کمتر شد.
در سال 1950 یک تمایل جدید در استفاده از فاضلاب برای آبیاری دیده می شود، یک دلیل آن رشد سریع شهرسازی و متعاقبا افزایش آلودگی آب سطحی به واسطه تخلیه فاضلاب بود و دلیل دیگر این مساله در بیشتر شهرها خصوصا در نواحی خشک، ترس از کمبود آب سالم برای آبیاری و کاهش خروجی تصفیه خانه فاضلاب جهت آبیاری می باشد.
این عوامل و رشد فکری بشر در زمینه بهداشت و سلامت جامعه سبب گردید که روند بازیافت فاضلاب و عمدتا خروجی تصفیه خانه فاضلاب افزایش یابد.
فواید این امر مشابه آنچه در گذشته بوده است می باشد که عبارتند از:
- حفاظت زیست محیطی آب های دریافت کننده فاضلاب
- غنی سازی خاک بوسیله مواد مغذی موجود در فاضلاب
- حفاظت از منابع آب و مدیریت آن
اما استفاده مجدد از فاضلاب جهت آبیاری نیز با محدودیت هایی همراه است. این مساله وقتی نمود پیدا می کند که فاضلاب های صنعتی با مقیاس های آلودگی متفاوت و بالا وارد شبکه جمع آوری فاضلاب میگردد. تخلیه این فاضلاب به شبکه جمع آوری شهری خصوصیات پساب را برای آبیاری نا مناسب می سازد. بعضی از مشکلات ممکن است از عدم قانونگذاری مناسب در مورد منابع آب و پیامد آن عدم توانایی کنترل در آن نشات بگیرد، مانند:
الف) کیفیت پساب
ب) انتخاب محل برای استفاده مجدد از فاضلاب
ج)روش کاربرد پساب جهت آبیاری
سایر محدودیت ها معمولا ناشی از اقلیم و خصوصیات جغرافیایی است. همچنین در حالی که تعداد رو به رشدی از کشورها ارزش بازیافت فاضلاب را تشخیص می دهند و فقط تعداد محدودی از این کشورها خط مشی های ملی و برنامه های جامعی برای آبیاری با فاضلاب را تدوین کرده اند.
