فاضلاب در مصارف شهری

اگر پذیرفته ایم که مصرف آب های آلوده خطراتی دارد، مصرف فاضلاب احیا شده به طریق اولی خطرناک خواهد بود، استفاده از آبهایی که فاضلاب دریافت می نمایند در مصارف شهری به عوامل زیر بستگی دارد:

1-زمان انتقال آب بین نقطه تخلیه فاضلاب و نقطه برداشت آب

2-میزان رقیق شدن فاضلاب

3-ضد عفونی شدن آب از طریق اشعه آفتاب، ته نشینی مواد معلق، فعل و انفعالات شیمیایی یا بیولوژیکی که در جریان آب اتفاق می افتد، کاربرد فاضلاب احیا شده به عنوان منبع آب آشامیدنی که خود مشکلات زیر را در بر خواهد داشت:

الف-روشهای تصفیه فاضلاب موجود نمیتوانند با اطمینان خاطر کلیه ترکیبات شیمیایی آلوده کننده و عوامل مولد بیماری را از فاضلاب جدا نمایند.

ب-مشکلات ناشی از تصفیه فاضلاب اغلب در حین طراحی تصفیه خانه قابل پیش بینی نیست.

ج- روشه های روزانه آزمایشگاه های آب آشامیدنی هنوز آنطور که باید و شاید تکمیل نشده تا بتواند عوامل آلودگی فاضلاب احیا شده را تعیین کند.

د-اصولا انسان هنوز رغبتی به مصرف آب آشامیدنی که از طریق فاضلاب احیا شده به دست آمده باشد ندارد.

در گزارش سال 1971 AWWA معلوم گردید که روز به روز بر تمایل انسان به مصرف فاضلاب احیا شده در کشاورزی و صنعت افزوده می شود ولی هنوز دچار چنان کمبودی نگردیده اند که بپذیرند، باید از فاضلاب احیا شده در مصارف شهری استفاده کرد.

مهمترین مصارف شهری فاضلاب احیا شده به قرار زیر است.

1)شستشوی خیابانها و معابر

2) آبیاری زمینهای گلف،چمن، پارکهای جنگلی

3) استفاده در ساختمان های بلند برای تهویه مطبوع

4) مصارف آشامیدنی

بدیهی است فاضلاب احیا شده ای که برای شستشوی معابر یا آبیاری جنگل ها به کار می رود باید در مقایسه با فاضلاب مصرفی برای کشاورزی از کیفیت بهتری برخوردار باشد.

کارهای تحقیقاتی که در اسرائیل،افریقای جنوبی،امریکا،ژاپن،هند و بعضی کشورهای دیگر انجام گردیده نشان میدهد که فاضلاب را میتوان با انجام روشهای بیولوژیکی در تعقیب آن روشهای شیمیایی به نحوی تصفیه نمود که فاضلاب احیا شده استانداردهای آب آشامیدنی را دارا باشد.

در این زمینه افرادی چون Amarmy در 1965 Caspi در 1966 Cillie در 1967 Culp در 1963 و Stepnan در 1965 مطالعات زیادی انجام داده و به نتایج مطلوبی رسیده اند.

اولین طرح استفاده از فاضلاب احیا شده مربوط به شهر Chanut در شمال غربی آفریقاست، در این شهر روزانه 4000 مترمکعب فاضلاب احیا شده بعد از تصفیه های لازم به عنوان آب آشامیدنی به کار می رفت. در مواقعی که شدت آلودگی فاضلاب احیا شده برای آشامیدن در این شهر حدود 5/7 سنت در مترمکعب است، در حالی که تصفیه همین فاضلاب تا حد استفاده در کشاورزی یا دفع در زمین 4 برابر کمتر از رقم فوق خواهد بود. مثال دوم در مصرف مستقیم فاضلاب احیا شده برای آشامیدن در شهر کانزاس است که بعلت مواجه شدن با بحران بی آبی در رودخانه ای که قبلا آب آشامیدنی 12000 نفر ساکنین این شهر تامین می شد، مجبور شدند فاضلاب احیا شده را بعد از اعمال تصفیه خاصی نظیر انعقاد ته نشینی صاف کردن، ضد عفونی کردن در شبکه شهری جریان دهند. در این شهر در عرض 5 ماه حدود 10 بار فاضلاب احیا شده مورد مصرف قرار گرفت. یکی از راه حل های مناسب برای رفع تنگناهای کمبود آب آشامیدنی استفاده از سیستمهای پخش و توزیع دوگانه آب است بدین ترتیب که در یکی از این سیستمهای آب کاملا مناسب برای آشامیدن که از منابع خوب تامین شده جریان دارد و میزان آن به اندازه ای است که فقط احتیاجات آشامیدن و پخت و پز و بعضی مصارف کاملا بهداشتی را تامین میکند و در سیستم دیگر آب مورد نیاز برای فلاش،توالت، آبیاری چمنهای خانگی آب مورد نیاز شست و شوی زمین جریان خواهد داشت و کیفیت آین آبها نازلتر از آب آشامیدنی می باشد. طبق محاسبات انجام شده سیستم اول باید 10% آب شهری مورد نیاز را توزیع کرده و سیستم دوم 90% باقیمانده آب مصرفی شهری را بتواند تامین کند. معمولا در سیستمهای دوگانه توزیع در سیستم توزیع دوم به راحتی می توان فاضلاب احیا شده راجریان داد. دو مشکل اساسی زمین و سرمایه اولیه نسبتا زیاد در برابر ایجاد شبکه های توزیع قرار دارد و بهتر آن است در حال حاضر در شهر های جدیدالتاسیس برای شبکه های توزیع آب استفاده نمود. تجربه و محاسبه نشان داده است که ایجاد شبکه های دو گانه ی توزیع آب فقط 20% از شبکه های توزیع واحد مخارج زیادتری در بر دارد و این رقم شاید از مخارج توسعه شبکه های قدیمی کمتر باشد.